η συσσωρευμένη Αγανάκτηση της Νεολαίας

Η συσσωρευμένη Αγανάκτηση της Νεολαίας της μεσαίας τάξης αναδύθηκε ξαφνικά με βίαιο τρόπο .
Οι φοιτητές και οι μαθητές σε κάθε πανεπιστημιούπολη βγήκαν στους δρόμους και τα έσπασαν
Ήταν ο κορμός της μελλοντικής κοινωνίας , που ξεσηκώθηκε εναντίον των εξουσιαστών του.
Αισθάνονται να ζουν σε μια κοινωνία της υποκρισίας.
Αισθάνονται μια κοινωνία που δεν κοιτάει στο μέλλον
Αισθάνονται μια κοινωνία χωρίς αλληλοσεβασμό, ο καθένας για την πάρτη του.
Αισθάνονται μια κοινωνία χωρίς κανόνες.
Αισθάνονται μια κοινωνία χωρίς δικαιοσύνη.
Αισθάνονται αδύναμοι, γιατί η μοναδική δύναμη στην κοινωνία μας είναι το χρήμα.
Μια κοινωνία που όλοι λαδώνουν.
Μια κοινωνία που απεχθάνεται την αξιολόγηση
Μια κοινωνία που δεν θέλει να αλλάξει.
μια κοινωνία χωρίς Όραμα.

Τα παιδιά είναι φοιτητές που θέλουν να προοδεύσουν και είναι ικανά.
Από μικρά τα καθοδηγούμε στην προσπάθεια και στην πρόοδο.
Αλλά έχουμε ένα σύστημα γεμάτο αγκυλώσεις ,στρεβλώσεις ,αναξιοκρατία και ατιμωρησία

Μια κοινωνία με βαρίδια και χρέη.

Οι προοπτικές τους είναι περιορισμένες.
Η σίγουρη λύση του δημοσίου υπαλλήλου δεν υπάρχει . Εκεί υπάρχει οικογενειοκρατία, που φέρνει την αναξιοκρατία . Είναι και θέμα αξιοπρέπειας , γιατί να παρακαλάς?
Σαν υπάλληλος, 30% εργοδοτικές εισφορές και 20% εισφορές εργαζομένου, πλέον φόρο εισοδήματος ισοπεδώνουν το διαθέσιμο εισόδημα, πληρώνοντας για έξοδα άλλων.
Ελεύθερο επάγγελμα, θέλει οικονομικές πλάτες και γερό στομάχι.

Λείπει η κοινωνική συνοχή , ο σεβασμός στον συνάνθρωπο και ο σεβασμός στις αξίες.

Τα παιδιά θέλουν να προοδεύσουν και να δημιουργήσουν.
Ο πολιτικός λόγος πρέπει να ασχοληθεί με την δημιουργία και το όραμα.
Όραμα για την ΝΕΑ Ελλάδα, την Ελλάδα των παιδιών μας.

Είναι ανάγκη να αρχίσει η συζήτηση πριν γίνουν τα παιδιά μας μετανάστες.